Nowy budynek w Parku Olimpijskim w Monachium

Nowy budynek w Parku Olimpijskim w Monachium

Wydział Sportu oraz Nauk dotyczących Zdrowia z Uniwersyteckiego Centrum Sportowego z Monachium (ZHS) korzystał z budynków Monachijskiej Politechniki (TUM), które zbudowano prawie 40 lat temu. Ponieważ przestały one spełniać współczesnych wymagań wprowadzono bogaty program prac renowacyjnych oraz budowlanych. Program ten obejmował budowę ogromnego budynku mieszczącego między innymi sale przeznaczone do prowadzenia zajęć dla studentów oraz do prowadzenia badań. Jednym z takich pomieszczeń było centrum wspinaczkowe o wysokości 15,30 m i o wzmocnionych betonowych ścianach, których niektóre fragmenty musiały zostać zrobione z betonu licowego. Wyzwania jakim była ta budowa podjęła się firma Grossmann Bau zajmująca się inżynierią lądową oraz inżynierią budownictwa i która od lat korzysta z systemów NOE-Schaltechnik. To właśnie ich użyła przy wykonywaniu części prac.

Dla wielu- nie tylko fanów sportu- Park Olimpijski w Monachium kojarzy się z Olimpiadą z 1972 roku. Wciąż jest to miejsce dla niezliczonej ilości różnorodnych wydarzeń sportowych i kulturalnych. A dzieje się tak, ponieważ Park składa się z wielu budynków używanych w różnorakich celach. Na przykład Wydział Sportu i Nauk dotyczących Zdrowia oraz Uniwersyteckie Centrum Sportowe Politechniki z Monachium korzystają z kampusu TUM w Parku Olimpijskim (TUM CiO) oraz z terenu w północnej części parku należącego do Politechniki od prawie 40 lat. Jednakże budynki, które zbudowano na Olimpiadę wyglądają na swój wiek i już nie zaspokajają dzisiejszych wymagań. Dlatego też administracja Bawarii zdecydowała się zainicjować bogaty program budowlany składający się z trzech etapów. W pierwszym etapie skupiono się na środkach bezpieczeństwa, na wyburzeniu niektórych budynków oraz na stworzeniu dostępu do pogotowia ratunkowego. Drugi i trzeci etap obejmowały nowe hale sportowe, stołówkę, sale wykładowe oraz sale do prowadzenia wykładów a także do prowadzenia badań.

Architektura

Ogłoszono konkurs a wygrali go architekci z Austrii- Dietrich Untertrifaller oraz Balliana Schubert. Ich projekt przewidywał gigantyczny nowy budynek z sześcioma wewnętrznymi patio. Miał być zbudowany głównie z drewna i szkła oraz gdzieniegdzie z betonu licowego. Drugi etap budowy ukończono z końcem 2018 roku. Firma Grossmann Bau z Rosenheim bardzo się przyczyniła do tego sukcesu. Zleceniobiorca przeprowadził wszystkie prace inżynierii lądowej oraz budowlanej, to jest roboty ziemne, doprowadził kanalizację, zbudował system odwadniający oraz postawił budynki. Oznaczało to, że średnio 75 do 80 a w godzinach szczytu nawet 100 pracowników pracowało jednocześnie na budowie. Firma od wielu lat korzysta z systemu szalunków NOE-Schaltechnik przy pracach z betonem. Tak też się i stało w przypadku prac budowlanych w Parku Olimpijskim. Najważniejszym systemem NOE-Schaltechnik na tej budowie były ścienne szalunki NOEtop. Jedną z wielu zalet tego systemu jest jego wszechstronność. Zintegrowane pasy mocujące systemu NOEtop pozwalają na stosowanie go jako szalunków ramowych lub zamiast szalunków dźwigarkowych. Kontrahent używając tego systemu ma możliwość wyboru pozycji ściągów. Producent produkuje ten system w różnych rozmiarach. Jednym z nich jest wersja XXL, która pozwala na wylanie bez łączeń powierzchni ponad 14 m². To tej wersji głównie używano na placu budowy w Monachium przy składaniu elementów szalunków o wysokości 2,65 m oraz 3,31 m.

Wysoka na 15 m jakość betonu licowego

Jednym z największych wyzwań ekipy budowlanej było zbudowanie centrum wspinaczkowego oraz Audimax. Obejmują one obszar o wymiarach 27 x 33 m i są otoczone ścianami o wysokości 15,3 m. W niektórych miejscach beton licowy jakości SB3 (betonowe powierzchnie o wysokich wymaganiach architektonicznych) został wyeksponowany. By móc stworzyć wymagane powierzchnie betonowe wykonawca użył szalunków NOE z nową okładziną szalunkową. Martin Haslberger, kierownik budowy tego projektu stwierdził: "Mimo, że nasze szalunki NOE używane były już na wielu innych placach budowy, doskonale się sprawdziły i tu, przy uzyskaniu ścian z betonu licowego. Na placu budowy zwracaliśmy szczególną uwagę na to by płyty z nowym poszyciem były używane tylko do ścian wymagających wykończenia w jakości SB3. Rezultat odpowiadał pożądanemu wyglądowi." Fakt, że nawet po wielu zastosowaniach NOEtop nadal może formować estetyczne ściany z betonu licowego jest świadectwem jego długiej żywotności i solidności. Producent szalunków osiąga taką elastyczność swoich produktów dzięki temu, że używa profili o tej samej grubości dla wszystkich swoich płyt szalunkowych. Ponadto, ramy oraz profile są cynkowane ogniowo wewnątrz i na zewnątrz. Wszystkie formy NOEtop mogą wytrzymać nacisk betonu 88 kN/m². Zespół betonujący użył około 2000 m³ betonu i zbudował ściany o wysokości 15,30 m w jednym takcie. Pracowali nieustannie przez prawie 7 godzin podczas gdy beton wypełniał szalunek z prędkością 2,4 m na godzinę. Do mieszanki betonowej o normalnej wadze, średniej prędkości wiązania i klasie konsystencji F3 nie dodano żadnego opóźniacza. Był zagęszczany przy użyciu zewnętrznych wibratorów.

Dalsze informacje

Poza budową ścian centrum wspinaczkowego Grossmann Bau podjął się również innych wymagających zadań. Na przykład kontrahent zbudował z prefabrykowanych elementów betonowych fasady z betonu licowego (SB3) oraz postawił inne betonowe ściany wewnętrzne (SB3). Podsumowując budowę: użyto tutaj 1200 ton zbrojenia, wylano 11900,00 metrów sześciennych betonu za pomocą 1200 m² deskowań. Proces betonowania ukończono w mniej niż 10 miesięcy, co zważywszy na wielkość projektu oraz na niektóre wyzwania jakie stawiał, było nie lada wyczynem. Wraz z ukończeniem drugiego etapu o czasie, można teraz śmiało rozpoczynać trzeci etap. Jego koniec przewidywany jest na rok 2022 - dokładnie 50 lat od olimpiady z 1972 roku.