Motyw trzcinowych łodyg znajdujący się na szklanych powierzchniach jak i na betonowych panelach a które razem tworzą żyjącą betonową płaskorzeźbę to dzieło Kima Zwartsa.
Biblioteka Uniwersytecka w Utrechcie
Data publikacji: 2018-05-02
Zestawienie teksturowanego betonu i szkła olśniewa swoją żywością a jednocześnie osiąga niezwykłą przejrzystość.
NOE przeobraziło dwuwymiarowy motyw Kim Zwartsa w ożywioną trójwymiarową betonową strukturę.
Zewnętrzna warstwa ścian Biblioteki Uniwersyteckiej składa się z konstrukcji aluminiowej z przyklejonymi szklanymi panelami oraz z prefabrykowanych betonowych elementów. Szklane panele i prefabrykowane betonowe elementy ukazują ten sam motyw: nadrukowany na szkło i odlany w betonie przy użyciu NOEplast.
Motyw trzciny pojawia się również wewnątrz Biblioteki Uniwersyteckiej. Odtworzono go z najdrobniejszymi szczegółami w betonie in-situ przy pomocy NOEplast.
- Matryce NOEplast
Powiązane systemy:
Ożywiona fasada
Gipsowy model był jedynym szablonem dostępnym dla specjalistów z NOEplast. Użyli tego modelu do stworzenia matrycy wzoru w betonie, o którym głośno wśród wielu architektów, nie tylko holenderskich.
Mowa tu o Uniwersytecie w Utrechcie, a dokładniej o fasadzie biblioteki uniwersyteckiej, która emanuje niezwykłą żywością jednocześnie osiągając wyjątkową przejrzystość dzięki współgraniu ze sobą betonu i szkła. Bazą do stworzenia "żyjącej" betonowej płaskorzeźby w formie pięknych przypominających trzciny łodyg była zrobiona na zamówienie teksturowana matryca NOEplast.
Przy projekcie z Utrecht sprawdza się stare powiedzenie architektów: jedynie poprzez harmonijne współgranie różnych materiałów budynek służy ludziom, jako że każdy z tych materiałów posiada swój odrębny język formy i koloru. Szeleszczące trzciny wybrane przez holenderskiego architekta Wiela Aretsa do jego teksturowanego betonu nawiązują do papirusu- archetypowego środka przekazu dla słowa pisanego. Natomiast panele, jak kartki papieru, nawiązują do biblioteki samej w sobie. Wiel Arets, urodzony w 1955 roku, był w znacznej mierze odpowiedzialny za projekt Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania w Maastricht oraz za wiele innych wspaniałych budynków.
Z kolei inżynierowie z NOE wymyślili jak "ożywić" betonową płaskorzeźbę zdobiącą fasadę. Jest ona częściowo pokryta elementami szklanymi umieszczonymi z przodu paneli. Elementy te nieustająco rzucają różne światła na szary lub antracytowy beton, bez względu na porę dnia. Beton wylano tak, by jego tekstura sprawiała wrażenie jakby cały czas się ruszał. A ocieplono go szklanymi powierzchniami umieszczonymi na całej jego powierzchni natomiast szarości i czernie betonu tylko wzmacniają ten efekt. W bibliotecznej czytelni teksturowana fasada stanowi tylną ścianę pomieszczenia zalanego światłem wpadającym przez ogromną szklaną fasadę. Światło dodaje betonowi blasku.
Do projektu w Utrecht użyto 480 m2 teksturowanych matryc NOEplast w arkuszach 2 x 5 m , które były negatywem dla prefabrykowanych elementów. Te z kolei zostały ułożone pionowo co dało wyjątkowy wyraz ekspresji fasady. Bez wątpienia Wiel Arets zapisał się na kartach historii architektury dzięki głównej bibliotece Uniwersytetu w Utrechcie stojącej na kampusie "De Uithof" i jej szeleszczącym trzcinom uchwyconym na NOEplast. Te teksturowane matryce biją na głowę gładkie ściany jeśli chodzi o betonowe struktury!
Teksturowane matryce NOEplast mogą być używane z tą samą dokładnością na placu budowy do betonu in-situ, jak i podczas prac przy prefabrykowaniu. Dzięki ich wytrzymałości można ich użyć 100 lub więcej razy. Więcej informacji o szerokiej ofercie różnych wzorów można uzyskać ze 125 stronicowego specjalistycznego darmowego katalogu NOEplast.
